Zwycięstwo dwudzieste trzecie.

23.

Nawet jeśli już bardzo Ci czegoś brak, 

 musisz wiedzieć, że niebo to własny świat.

Siadacie tuż nad brzegiem Bałtyku. Nic nie mówicie. Cieszycie się tą chwilą. Patrzysz przed siebie,
a po chwili czujesz jak Włodarczyk zaciska swoją dłoń na Twojej. Wtulasz się w niego.

-Jeszcze tylko miesiąc.. - szepczesz.

-Aż miesiąc.

-Spokojnie. Daliśmy radę tyle razy.. Teraz nie damy?

-Damy.. Potem będziesz już tylko moja. Kochanie.. - słyszysz. - Bo wiesz, tak sobie ostatnio myślałem nad wszystkim...

-I do jakiego wniosku doszedłeś?

-Weźmy ślub. - spogląda na Ciebie i delikatnie się uśmiecha.

-Mówisz poważnie?

-Mówię jak najbardziej poważnie. Tysiu, spójrz na to... - mówi, obejmując Cię. - Jesteśmy już razem tak długo.. Kochamy się, już dawno ci się oświadczyłem. Staramy się jeszcze o dziecko..

-Kocham Cię. Tak cholernie cię kocham!
-To kiedy? Przyszły rok?
-Najlepiej. - zgadzasz się. - Musi to być ciepły miesiąc, ale nie gorąco. W nazwie musi być "r".
Włodarczyk zaczyna się śmiać.
-Przesądna. - całuje Cię w policzek. - Zbieramy się? Dochodzi w pół do drugiej.
-Tak, tak. Nie możesz się spóźnić.


Zajęliście ostatnie miejsca w autokarze. Właśnie Twoja głowa spoczywa na kolanach przyjmującego, a ten bawi się kosmykami Twoich włosów. Nikt o Waszych planach nie wie. I na razie nie macie zamiaru nikomu mówić. Spokojnie docieracie do Bełchatowa, skąd od razu jedziecie do Waszego mieszkania.
-Kocham cię. - słyszysz jeszcze przed snem.
Zasypiasz.


WOJCIECHU JULIANIE WŁODARCZYKU...


Za chwilę będę. - odczytujesz smsa. Uśmiechasz się delikatnie sam do siebie, a następnie wracasz do ćwiczeń. Jesteś już na siłowni sam. Kiedy właśnie w radiu kończy się piosenka Coldplay, do pomieszczenia wchodzi Justyna. Witasz się z nią buziakiem, a potem kładziesz się na ławeczce do ćwiczeń. Opowiadacie sobie nawzajem jak minął Wam dzień.
-Możesz przestać? - zaczynasz się śmiać, kiedy widzisz jak dziewczyna wyciąga z torby pudełko z ciastkami.
-Nie, ale powiem ci coś, kochanie. Nie dostaniesz.
-Ej!
Jasińska podchodzi do Ciebie i siada na Twoim brzuchu.
-Może chociaż jedno malutkie ciasteczko?
-Niestety. - kładzie dłonie na Twoim torsie. - Musisz dbać o linię.
Po chwili sięga po małe hantle, całując Cię przy tym w usta. Podnosi przedmiot, a Ty łaskoczesz ją po bokach. Śmiejecie się. Uwielbiasz takie momenty, gdy możecie nacieszyć się sobą.
-Jakie plany na dziś? Jutro oboje mamy wolne...
-Pojedźmy do Łodzi. Muszę w końcu kupić jakąś sukienkę na ślub Moniki i Pawła.
-Plus kino? - pytasz.
-Jest coś ciekawego?
-Zawsze coś ciekawego się znajdzie.


Sezon zakończył się dla Was pomyślnie. Złoto. Wygraną świętujecie przez kilka dni. Później krótki odpoczynek i reprezentacja. Nie dostajesz powołania, ale w sumie nie przeszkadza Ci to. Możesz odpocząć, spędzić czas z Justyną.
Ślub Zatorskiego zbliża się wielkimi krokami. Zaplanowany jest na przerwę między końcem zgrupowanie a rozpoczęciem Ligi Światowej. Czy jest to mądre posunięcie? Nie patrzysz na to. Początkiem maja wyjeżdżacie z Jasińską na południe. Postanawiacie poinformować swoich rodziców o Waszych planach, a następnie pojechać do Kwasowskiego. Pakujecie kilka rzeczy do torby i w poniedziałek rano pojawiacie się w Andrychowie.
-Mamo... - wzdychasz, kiedy rodzicielka nie chcę wypuścić Cię z objęć.
-Muszę się tobą nacieszyć, Wojtuś. Tak rzadko przyjeżdżacie.
-Aniu.. - wtrącił się Twój tata. - Zostaw chłopaka. Nie wyjeżdża przecież za pięć minut.
-Mam nadzieję! - spojrzała na nas.
-Spokojnie. Kochanie. chodźmy zostawimy torby i wrócimy za chwilę.


-Jak im powiemy? - pytasz na górze.
-Może prosto z mostu? - dziewczyna poprawia kołnierzyk Twojej koszuli. - Myślę, że tak będzie najlepiej. Bez owijania w bawełnę.
-Jesteś najlepsza, że ze mną wytrzymujesz. - skradasz jej buziaka. Już się nie mogę doczekać tego dnia. A potem Juliana.
-Spokojnie.. Mamy czas..
-A może już..? - kładziesz dłonie pod jej koszulką.
-Niestety, zmartwię cię.
-Robiłaś test po ostatnim razie?
-Tak.
-Kochani. - Twoja mama weszła do pokoju, a Ty od razu zabrałeś ręce spod ubrania
dziewczyny. - Obiad.
-Już idziemy.


JUSTYNO JASIŃSKA...


W spokoju jecie posiłek. Cały czas mija Wam w przyjaznej atmosferze. Po jedzeniu, posprzątaniu i wszystkich innych bzdetach, postanawiacie przekazać rodzicom informację. Wstajecie i z uśmiechem na ustach, Wojtek Cię obejmuję.
-Chcielibyśmy wam coś powiedzieć. - zaczyna siatkarz.
-Jesteś w ciąży?!
-Nieee..
-Zamierzamy się pobrać.



*

Tyle, wiem mało, ale rozdział pisany na szybko
z powodu braku czasu.
1. szkoła.
2. powrót części rodzinki zza granicy
3. jesienna deprecha, która chyba i mnie dopadła
4. szkoła x2
5. korespondent sportowy, którym zostałam = pisanie
artykułów na serwis
6. zakochałam się. fuck!

postaram się następny szybciej.
a teraz możecie mnie zabić :p


dobranoc :*
tęczowa.