Zwycięstwo czwarte.

4.

Uciekniemy tam, gdzie kończy się świat...

Budzisz się rano przy przyjmującym. Nie śpi już. Wstukuje w swojego samsunga kolejne literki. Próbujesz odczytać tekst wiadomości, jednak nie udaje Ci się to. Pieprzony krótkowidz – myślisz.

-Z kim piszesz? - pytasz.

-Nie śpisz?

-Jak widać.

Wojtek wskazuje palcem swój policzek, na którym po chwili składasz delikatny pocałunek.

-No więc?

-Kłos siedzi teraz na treningu i chyba się mu nudzi.

Patrzysz na zegar... 8.20.

-Hmm.. Ciekawe.. Falaski nie ma? - dziwisz się lekko.

-Nie wiem. Dobra, to co? Śniadanko, a potem... spacerek?

-A bardzo chętnie.

Cały dzień spędzacie w domu Twoich rodziców. Zalegacie huśtawkę w ogródku. Jak dobrze, że jest tak duża i długa. Włodarczyk spokojnie się mieści. 

-Mógłbym tak już do końca.. - mamrocze.

-Eche. Też cię kocham.

-Jak już wybudujemy własny dom to będziemy mieć taki ogród.

-Cieszę się niezmiernie. - mówisz na pół przytomna. Śpisz. 

Wszystko co dobre kiedyś się kończy. Wieczorem wyruszacie do domu rodziców Włodarczyka. Już we wtorek w południe pojawiacie się w Bełchatowie.

Siatkarz udaje się na popołudniowy trening, a Ty rozpakowujesz torby.

-Już jestem! - słyszysz z przedpokoju.

-Głodny?

-Jak wilk! Wiesz... Chłopaki wpadną wieczorem, okej?

-Spoko, nie ma problemu. Jakaś specjalna okazja?

-Hm.. No wiesz... - przytula Cię i wędruje wzrokiem po całym salonie waszego mieszkania. - Borussia dziś gra... I Karol z Wroną przyjdą... Zatorski miał się jeszcze napatoczyć... Kocham cię.

-Należy mi się coś za to.

-Tak płacić to ja mogę zawsze. - całuje Cię delikatnie, a następnie zaczynacie jeść późny obiad.

Włodarczyk w łazience, a Ty czytasz właśnie biografię Anastasiego. Wreszcie znalazłaś czas, by dokończyć ją, zaczynając jeszcze w Austrii. Słyszysz dzwonek do drzwi. Idziesz je otworzyć, ale przechodząc koło pomieszczenia, w którym przebywa przyjmujący, udaje Ci się wyhaczyć jakieś niepokojące dźwięki.

-Bo ty jesteś zajebista, to sprawa jest oczywista. - charakterystyczna piosenka zespołu Weekend.

-Włodarczyk, pierdoło, cicho bądź.

-Dlaczego po nim krzyczysz? - Kłos udaje, że się zbulwersował.

-Bo go kocham, Karolku.

Udzielasz odpowiedzi środkowemu, a następnie obaj całują Cię w policzek na powitanie. W tym momencie do mieszkania wpada spóźnialski libero.

-Co to miało znaczyć? - pyta podnosząc lewą brew.

-Pawełku... Jakby ci to wytłumaczyć, żebyś zrozumiał.. - Kraczący obejmuje ramieniem Zatiegi i idąc do salonu, tłumaczy mu różne kwestie.

-No co zrobisz? Nic nie zrobisz. - siatkarz, który pozostał z tobą wzrusza ramionami, przepuszcza Cię przodem i idziecie za chłopakami.

-Kochanie! Przyniesiesz mi bokserki? Te ze słonikami! - Wojtek drze się z łazienki, zapewne nie świadomy tego, że obecni już siatkarze wszystko słyszą.

Wy zwijacie się ze śmiechu na kanapie.

-Tak, tak. Już idę.

Szybko odnajdujesz w garderobie bieliznę i dajesz ją swojemu chłopakowi.

-Z czego się śmiejesz? - pyta.

-Z niczego, kotku.

-No, ale widzę...

-Wiesz.. Chłopaki siedzą w salonie..

-O kurwa.

*

Fajna reakcja (y) 

kto uważa, że wstyd - komentuje :D

tęczowa.

Idealna fryzurka musi być :)

Zdjęcie własne :)

Kopiowanie tylko za zgodą ;)